در سال 1384، 35 جدایه قارچ Gibberella intermedia (با آنامورف Fusarium proliferatum)، به عنوان عامل غالب بیماری پوسیدگی طوقه برنج در استان مازندران، از نظر تنوع در گروه های سازگاری رویشی مورد بررسی قرار گرفتند. از جهش یافته های  nit(فاقد قدرت استفاده از نیترات) برای شناسایی و ارزیابی این گروه ها استفاده شد. از سه جدایه روی محیط های حاوی 1، 3 و 5 درصد کلرات پتاسیم جهش یافته های nit بدست نیامد و به عنوان جدایه های crn از مطالعه حذف شدند. از سه جدایه نیز تنها جهش یافتگان فنوتیپ nit 1 بدست آمد. بیست و نه جدایه باقیمانده در 26 گروه سازگاری رویشی شامل 23 گروه تک عضوی و 3 گروه دو عضوی قرار گرفتند. این گروه ها با اسامی VCG1 تا VCG29 مشخص شدند. تمام گروه های سازگاری رویشی دو عضوی در منطقه جغرافیایی محدودی قرار داشتند، که این مساله نشان دهنده شباهت ژنتیکی بیشتر جدایه های این منطقه با یکدیگر می باشد. گروه های سازگاری رویشی تک عضوی فراوان در جمعیت قارچ نشان دهنده تنوع ژنتیکی بالا و وجود ساز و کارهای لازم برای ایجاد تنوع ژنتیکی در جمعیت آن می باشد. یکی از مهمترین عوامل بروز تنوع در قارچ ها، نوترکیبی جنسی است، که بروز تولید مثل جنسی فراوان در جمعیت این قارچ در طبیعت، این فرضیه را تایید می کند.

در این تحقیق گروه های سازگاری رویشی VCG چهل جدایه Fusarium oxysporum f.sp. tuberosi عامل بیماری های مهم سیب زمینی در سه مرحله در انبار و مزرعه شامل پوسیدگی خشک فوزاریمی پژمردگی و پوسیدگی انتهایی ساقه سیب زمینی که از مناطق مختلف سیب زمینی کاری استان خراسان جمع آوری شده بودند، با استفاده از جهش یافتگان نیت تعیین شد. ابتدا جهش یافتگان نیت به صورت سکتورهایی در محیط های مختلف کلرات دار تولید شدند. سپس کلاس فنوتیپی جهش یافتکان نیت براساس مشخصات رشدی پرگنه آنها روی محیط پایه که حاوی یکی از پنج نوع منبع نیتروژن (نیترات سدیم، نیتریت سدیم، تارتارات آمونیوم، اسید اوریک و هیپوزانتین) بود، تعیین گردید. بر این اساس 9/49 درصد از جهش یافتگان نیت متعلق به کلاس فنوتیپی nit1، 3/30 درصد به کلاس فنوتیپی nit3 و 9/15 درصد در کلاس فنوتیپی Nit M قرار گرفتند. 9/3 درصد از جهش یافتگان نیت در هیچ کلاس فنوتیی قرار نگرفتند که به آنها crn اطلاق می گردد. به منظور انجام آزمون های مکمل سازی و تعیین گروه های سازگاری رویشی، بین تمامی جهش یافتگان Nit M هر جدایه با جهش یافتگان nit1 یا nit3 سایر جدایه ها مقابله برقرار گردید. جدایه هایی که قادر به تشکیل هترکاریونهای پروتروف پایدار در حد فاصل پرگنه های سازگار Nit M، باnit1 یا nit 3 بودند, در یک گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند. نماد تشکیل هترکاریون پروتروف، تشکیل خط رشدی متراکم از میسلیوم های هوایی در حد فاصل پرگنه ها در محیط کشت حداقل بعد از 7 تا 14 روز است. بر این اساس 8 گروه سازگاری رویشی به نام های VCG8, VCG7, VCG5, VCG4, VCG3, VCG2, VCG1 تعیین شد که در این میان VCG3, VCG2, VCG1 مربوط به جدایه های عامل پژمردگی، VCG4 شامل جدایه های عامل پژمردگی و پوسیدگی انتهایی ساقه،VCG5 شامل فقط یک عضو مربوط به پوسیدگی انتهایی ساقه، VCG7, VCG6 و VCG8 مربوط به جدایه های عامل پوسیدگی خشک فوزاریومی سیب زمینی بودند. به نظر میرسد بین جدایه های عامل پژمردگی و پوسیدگی انتهایی ساقه همولوژی ژنتیکی وجود داشته باشد. ارتباطی بین VCG و پراکنش جغرافیایی جدایه ها وجود نداشت. از آنجا که از گروه های سازگاری رویشی استاندارد (به علت عدم وجود آنها) استفاده نشده است، نامگذاری گروهها به روش معمول صورت نگرفته است.

در این تحقیق گروههای سازگاری رویشی [vegetative compatibility groups (VCGs)] 24 جدایهFusarium oxysporum که از پاجوش های آلوده موز هشنت منطقه بلوچستان (عورکی، باهوکلات، دشتیاری، راسک، شیرگواز، کهیر، گودن و چابهار) جمع آوری شده بود با استفاده از جهش یافتگان نیت  [nitrate non-utilizing (nit) mutants]مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع از 24 جدایه مورد آزمایش 230 جهش یافته نیت به دست آمد که کلاس فنوتیپی آنها با استفاده از محیط های نیترات سدیم، نیتریت سدیم، هیپوزانتین، تارتارات آمونیوم و اسید اوریک تعیین گردید. بر این اساس 68% از جهش یافتگان نیت در کلاس فنوتیپی nit 1، 18% در کلاس فنوتیپی nit 3 و 14% آنها در کلاس فنوتیپی Nit M قرار گرفتند. برای انجام آزمون های مکمل سازی (complementation tests) و تعیین گروه های سازگاری رویشی (VCGs)، بین کلیه جهش یافتگان Nit M با جهش یافتگان nit 1 و یا nit 3 مقابله گردید. تشکیل هتروکاریونهای پروتوتروف در حد فاصله پرگنه های سازگارNit M باnit 1  و یاnit 3 به صورت خط رشدی متراکم میسلیومها در مدت 14-7 روز ظاهر شد. جدایه های مورد آزمایش در این تحقیق در 2 گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند و بر این اساس 15 جدایه درگروه VCG a و 9 جدایه در گروه VCG b جای گرفتند.

گروه های سازگاری رویشی (Vegetative Comatibility Groups=VCGs) 53 جدایه Fusarium solani f sp. Pisi (Fsp) بدست آمده از نخود و علفهای هرز مزارع نخود، در فصول زراعی سال های 1381 و 1382 از نقاط مختلف استان فارس شامل حومه شیراز، مرودشت، ممسنی، قیر و کارزین، فسا، خفر، نی ریز، استهبان، سپیدان، فیروزآباد، کوار، بوانات، آباده و اقلید با استفاده از جهش یافتگان nit مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی بازیابی جهش یافتگان nit با استفاده از سه محیط کشت حاوی کلرات پتاسیم شامل محیط حداقل (Minimal medium- chlorate=MMC)، محیط سیب زمینی - دکستروز - آگار (Potato dextrode agar- chlorate= PDAC) و محیط کشت زاپکس (Czapek dox agar- chlorate= CDAC) به ترتیب 84.21، 73.53 و 68.57 درصد محاسبه گردید و در نهایت از 53 جدایه Fsp، 476 جهش یافته nit بدست آمد. جهش یافتگان بر اساس نیاز به منابع ازت در سه گروه فنوتیپی nit1 (%60.71)، nit3 (%24.79) و NitM (%14.5) قرار گرفتند.جهت تعیین گروه های سازگاری رویشی جدایه ها، آزمون مقابله سازی بین جهش یافتگان NitM با جهش یافتگان nit1 یا nit3 انجام شد. در مورد جدایه هایی که فاقد NitM بودند مقابله سازی بین جهش یافتگان nit1 و nit3 انجام شد. در نهایت با انجام آزمون مقابله سازی، 53 جدایه Fsp در 11 گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند. گروه VCG-1 با 25 جدایه و گروه VCG-11 با یک جدایه به ترتیب بزرگترین و کوچکترین گروه های سازگاری رویشی را تشکیل دادند. خود ناسازگاری رویشی در هیچ کدام از جدایه ها مشاهده نشد. در خصوص ارتباط گروه های سازگاری رویشی با مناطق جغرافیایی جدایه ها به استثنا دو گروه VCG-5 و VCG-7، همبستگی مثبتی مشاهده نشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

یکصد و بیست و هشت جدایه Fusarium oxysporum f.sp. sesami (Fos) عامل زردی و پژمردگی کنجد در بین سالهای 1380 تا 1381 از بوته های کنجد اکثر مناطق کشت کنجد در استان فارس جداسازی شد. موتانت های نیت جدایه ها با استفاده از محیط حداقل (minimal medium=MM) حاوی 3 درصد کلرات پتاسیم بدست آمدند. موتانت های نیت براساس شکل پرگنه روی محیط پایه (basal medium) حاوی یکی از منابع ازت شامل نیترات سدیم، نیتریت سدیم، هیپوزانتین، تارتارات آمونیوم و اسید اوریک گروه بندی شدند. موتانت های نیت بدست آمده در روی محیط MM به منظور تشکیل هتروکاریون با هم مقابله داده شدند. رشد متراکم میسلیومها در حد فاصل بین دو جدایه به عنوان سازگاری و تشکیل شد به ناسازگاری دو جدایه ارتباط داده شد. تمامی جدایه ها موتانت نیت تولید کردند که براساس توان استفاده از منابع ازت در سه کلاس فنوتیپی (77.3%) nit 1، (12.9%) nit 3 و (9.8%) nit M قرار گرفتند. موتانت های نیت تولید شده براساس توانایی تشکیل هتروکاریون پایدار با یکدیگر در 10 گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان دهنده ارتباط بین گروه های سازگاری رویشی و مناطق جغرافیایی می باشد. عدم انتقال بذور بین مناطق مختلف و استفاده زارعین از بذور سال قبل در همان منطقه می تواند دلیل محدوده جغرافیایی گروه های سازگاری رویشی باشد.

سازمان همکاری شانگهای نمادی از زنجیره همگرایی منطقه‌ای در آسیا به شمار می‌رود که به‌واسطه موقعیت اقتصادی و یا اجتماعی کشورهای عضو و همچنین پوشش جغرافیایی این گروه در سطح جهان قابل توجه است.از سویی تفاوت‌های عدیده در زیرساخت‌های اقتصادی کشورهای عضو و سطح درآمدی آن‌ها بررسی شاخص تاب‌آوری در گروه شانگهای بسیار حائز اهمیت است.در واقع شاخص تاب‌آوری به دنبال ارزیابی قابلیت سازگاری اقتصادی یک کشور و یا گروهی از کشورها در مقابل شوک‌های ایجادشده و نهایتاً پتانسیل بازگشت به سطح تعادلی مطلوب است،لذا بررسی سطح تاب‌آوری در گروه شانگهای می‌تواند دورنما و آینده این سازمان را با وضوح بیشتری نشان دهد.در این پژوهش از روش اقتصادسنجی پانل فضایی در دوره زمانی 2019-2013 استفاده شده است.لذا دو معادله بررسی و مدل SEM با روش اثرات تصادفی پذیرفته شده است و نتایج نشان می‌دهد که متغیرهای حجم تجارت و نوآوری بر سرانه تولید ناخالص داخلی، تأثیر مثبت و معناداری دارند.

بیماری خال سیاه سیب زمینی توسط Colletotrichum coccodes ایجاد می شود و در اکثر مناطق کشت سیب زمینی ایران پراکنده است. عامل بیماری یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد در مزرعه است و باعث پوسیدگی غده ها و افت وزن محصول در انبار می شود. وضعیت تنوع ژنتیکی و توان بیماری زایی این قارچ در ایران مشخص نبود. برای این منظور از مناطق عمده سیب زمینی کاری استان های اردبیل ‍، اصفهان و همدان اقدام به نمونه برداری از گیاهان با علایم بیماری شد. از 108 جدایه به دست آمده 48 جدایه با توجه به مناطق نمونه برداری انتخاب شدند. بر پایه واکنش های سازگاری رویشی در مجموع چهار گروه چند عضوی IRN-VCG1، IRN-VCG2، IRN-VCG3 و IRN-VCG4 به ترتیب با فراوانی 42.86، 14.29، 4.16 و 4.16 درصد و شش گروه تک عضوی تعیین شدند. جدایه های اردبیل در گروه های IRN-VCG1 و IRN-VCG2 با فراوانی 50 و 12.5 درصد قرار گرفتند و بقیه جدایه ها گروه های تک عضوی را تشکیل دادند. سه گروهIRN-VCG1 ، IRN-VCG2 و IRN-VCG3 به ترتیب با فراوانی 55، 13 و 13 درصد جدایه های همدان را دربر گرفتند و باقی جدایه ها در گروه های تک عضوی جای داده شدند. جدایه های استان اصفهان به سه گروهIRN-VCG1 ، IRN-VCG2 و IRN-VCG4 با فراوانی 25، 19 و 12 درصد تعلق داشتند و بقیه جزو گروه های تک عضوی بودند. با استفاده از دو روش تلقیح اینوکلوم قارچ به غده های سیب زمینی و آلوده سازی ریشه، بیماری زایی جدایه ها بررسی شد. به جز پنج جدایه بقیه جدایه ها قادر به پوسانیدن غده های سیب زمینی بودند و همه جدایه ها توانستند در ریشه و ساقه زیرزمینی ایجاد بیماری کنند. مقایسه داده های مربوط به شدت بیماری زایی نشان داد شدت پوسانندگی غده ها و گسترش میکرواسکلروت های جدایه ها در اندام های زیرزمینی مستقل از هم هستند. همچنین بین گروه های سازگاری رویشی و قدرت بیماری زایی جدایه ها همبستگی وجود نداشت ولی بین این گروه ها و مناطق جغرافیایی جدایه ها همبستگی اندکی دیده شد. پژوهش حاضر نشانگر تنوع قابل توجه گروه های سازگاری رویشی در این گونه است.

تعداد 77 جدایه تک اسپور شده قارچ A. flavus از مغز نمونه های پسته و پس مانده های فرآوری پسته از سراسر استان کرمان جداسازی، و جهش یافتگان نیت (nit) آنها به کمک محیط غذایی زاپک حاوی کلرات جداسازی شدند. از بین جدایه ها، برای 48 جدایه جهش یافته nit بدست آمد و جداسازی جهش یافته برای سایر جدایه ها ممکن نشد. از تلاقی بین جهش یافتگان مختلف هر جدایه برای انتخاب آنها جهت آزمایش تکمیل سازی ژنتیکی، هیچ هتروکاریونی تشکیل نشد. لذا از هر جدایه فقط یک جهش یافته انتخاب شد. تیپ فنوتیپی جهش یافتگان، بر روی محیطهای افتراقی با منابع مختلف ازت مشخص شد. 75% از جهش یافتگان از نوع  nit 1،18%  از نوع nit 3 و 7% از نوع nit M بودند. جهش یافتگان جدایه های مختلف برای شناسایی گروههای سازگاری رویشی بر روی محیط زاپک با یکدیگر تلاقی داده شدند و در نتیجه، تعداد 21 جدایه بر اساس تشکیل هتروکاریون در چهار گروه سازگاری رویشی قرار گرفتند و جهش یافتگان 27 جدایه در هیچ موردی هتروکاریون تولید نکردند و در هیچ گروه سازگاری قرار نگرفتند. آزمایش بررسی توانایی تولید اسکلروت برای تمامی جدایه ها انجام شد و تنها 16.6% از جدایه ها اسکلروت تولید کردند. گروههای سازگاری رویشی با تولید اسکلروت و پراکنش جغرافیایی جدایه ها هیچ ارتباط مشخصی نشان ندادند. نتایج نشان داد، که گرچه جدایه های قارچ قادر به تبادل مواد ژنتیکی از طریق پیوندهای هیفی و تشکیل هتروکاریون هستند ولی جمعیت قارچ A. flavus  در استان کرمان دارای تنوع کمی است.